ارزیابی امکان حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی به‌وسیله عصاره پوست پرتقال

توانایی باکتری‌ها در تحمل pHهای پایین از جمله خصوصیات مهمی است که به زنده‌مانی باکتری در محیط‌های مختلف کمک می‌نماید. لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 توانایی زیادی در زنده‌مانی در محیط‌های اسیدی دارد. در مطالعه حاضر توانایی عصاره پوست پرتقال جهت حساس کردن لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 به شرایط اسیدی مورد ارزیابی قرار گرفت. به این منظور سلول‌های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 (با تعداد تقریبی 105 واحد تشکیل دهنده کلنی در میلی­لیتر) به محیط‌های TSB با pH برابر با 4 و 5 ایجاد شده به‌وسیله اسیدهای استیک و لاکتیک به­طور جداگانه و حاوی  غلظت­های 5/0 و 1 درصد از عصاره پوست پرتقال تلقیح شدند. تعداد باکتری­های زنده قبل و پس از 6 ساعت مواجهه با محیط به روش کشت سطحی بر روی محیط TSA شمارش گردید. بر اساس نتایج این تحقیق غلظت 5/0 درصد عصاره پوست پرتقال تأثیری بر میزان زنده­مانی باکتری­های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در شرایط اسیدی مورد آزمایش نداشت (05/0p). نتایج مشابهی در مورد اشریشیا کلای O157:H7 به­دست آمد. بنابراین غلظت­ 1 درصد عصاره پوست پرتقال می­تواند میزان غیرفعال شدن باکتری­های لیستریا مونوسیتوژنز و اشریشیا کلای O157:H7 در طی مواجهه با pHهای پایین و اسیدهای آلی را افزایش دهد.